ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ မိုးဖြဲေန႔

     ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္ျမိဳ့ေတာ္ခန္းမ ေရွ႔နားက ခရစ္ယာန္ေက်ာင္းေရွ့မွာ မိုးဖြဲေလးေတြက်လို႔ ခဏတာမိုးခိုေနတုန္း ေတာင္ေမႊးေလးေထာက္ရင္း သူေတာင္းစားမၾကီးတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနတယ္ သူ႔မ်က္လံုးေတြက ဟိုလူ႔ၾကည့္ ဒီလူ႔ၾကည့္နဲ႔ ဘယ္သူမ်ားပိုက္ဆံေပးေလမလဲေပါ့။
     ကၽြန္ေတာ္လည္းၾကည့္ေနရင္း သူ႔လက္ကိုတြဲထားတဲ႔ သူေတာက္စားမၾကီးရဲ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုေတြ႔လိုက္တယ္ ၃,၄ ႏွစ္သားေလးေတြရွိေလာက္ေရာေပါ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္၊ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္။ သူတို႔ေတြကေတာ့မိခင္ၾကီးရဲ့လက္ကို လက္တစ္ဖက္ကတြဲရင္း တစ္ဖက္ကေတာ့ ကေလးသဘာ၀ ေဆာ့ေနေလရဲ့။ မိခင္ၾကီးမွာလည္းတံုတံု ခ်ိခ်ိပံုစံနဲ႔ တကယ္လား၊ လူသနားေအာင္လုပ္ထားတာလား ဟုစိတ္ထဲကစဥ္းစားေနမိပါတယ္။ ေကာင္းေတာ့မေကာင္းပါဘူး ဒါေပမယ့္စိတ္အစဥ္ထဲ ၀င္လာတာေလးကေတာ့အမွန္ပါပဲ။ ဂရုဏာလဲျဖစ္မိပါတယ္ သံသယလည္းျဖစ္မိပါတယ္။ စိတ္အစဥ္ထဲဒြိဟ ျဖစ္ေနပါတယ္။
     မိန္းမၾကီးက တကိုယ္လံုးနႏြမ္းေတြလိမ္းထားတာ ၀ါထိန္္ေနတာပဲ။ အ၀တ္လက္ရွည္ေလးနဲ႔ အကၤ် ီကလဲ ဟိုေနရာျပဲ ဒီေနရာအဖာေလးနဲ႔ေပါ့။ ကေလးေတြက ေဘာင္းဘီတိုေလးေတြနဲ႔ ကေလးမေလးကအနီေရာင္ ညစ္ညစ္ေလး၀တ္ထားျပီး၊ ေကာင္ေလးက အျပာေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး၀တ္ထားတယ္ မေလွ်ာ္တာလည္းၾကာျပီထင္ပါရဲ့ ညစ္ေထးေနတာပဲ။ အကၤ် ီကေတာ့ ဘာေရာင္မွန္းကိုအတိအက်ေျပာလို႔ မေရေအာင္ အေရာင္ေတြလြင့္ေနပါျပီ။
     တကယ္ဆိုရင္ ကေလးေတြကိုမိုးရြာထဲမွာ ေခၚလာဘို႔မသင့္ဘူးေပါ့၊ ဒါမွမဟုတ္အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမရွိလို႔လား။ ေယာက်ာ္းေကာမရွိလို႔လား။ ဘယ္မွာေနတာပါလိမ့္။ ကေလးေတြေကာ ေက်ာင္းေတြဘာေတြ တတ္ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး။ ကေလးေတြၾကီးလာရင္ဘာေတြျဖစ္ကုန္မွာလည္း၊ ေတာင္းစားတာ အက်င့္ပါျပီး သူေတာင္းစားေလးေတြျဖစ္ကုန္မွာလည္း ရင္ေလးမိပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ပညာမသင္ရ ဘာမသင္ရနဲ႔ အသိဥာဏ္နည္းျပီး မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္ျဖစ္ျပီး အလြယ္လိုက္သြားႏိုင္တယ္ေလ။ ရရစားစား ေလးေတြမ်ားျဖစ္သြားမလား။ ေအာ္လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ စား၀တ္ေနေရး အစဥ္မေျပရင္ အကုန္လံုးျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ေလ။ ဘာျဖစ္လို႔ဆင္းရဲေနၾကတာလည္း။ စဥ္းစားရင္း သူေတာင္စားမၾကီးနဲ႔ မ်က္လံုးျခင္းဆံုမိပါတယ္ သ႔ူမ်က္လံုးက အသနားခံေနတဲ႔မ်က္လံုးပါ လက္ကေလးျဖန္႔ရင္း တၾကည့္ၾကည့္လုပ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သနားေတာ့သနားတယ္ဗ်ာ ဒါေပမယ့္သံသယေတာ့ရွိေနဆဲပါ။
     ဒီအခ်ိန္မွာ သူ႔ကေလးကိုတေတာင္နဲ႔တြတ္လိုက္တာေတြ႔ရတယ္ ကေလးက ကၽြန္ေတာ္ရွိရာကို လက္ကေလးျဖန္႔ရင္း ေျပးလာေတာ့တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမေတြးႏိုင္ခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့လက္ေတြအိပ္ေထာင္ထဲကို ေရာက္ႏွင့္ေနျပီေလ ကၽြန္ေတာ့ရဲ့ သူေတာင္းစာမၾကီးအေပၚ ထားတဲ႔သံသယ စိတ္ေတြဟာလည္း ကေလးေတြေၾကာင့္ အရည္ေပ်ာ္ခဲ႔ရပါျပီ။ အိတ္ေထာက္ထဲမွာရွိတဲ႔ ၂၀၀ တန္အထပ္ကေလးကို ေပးလိုက္မိတယ္။ ကေလးကလွမ္းယူျပီး သူ႔အေမရွိရာကိုေျပးသြားရင္း  သူ႔အေမကိုလွမ္းေပးလိုက္တယ္။ သူေတာင္းစားမၾကီးက ေက်းဇူးတင္တဲ႔ အၾကည့္ေလးၾကည့္ရင္း ေရွ႔ဆက္သြားပါေတာ့တယ္။
     ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီေငြေလးနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ့ထမင္း၀ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႔၊ ေနာက္ေန႔ေတြဘယ္လိုမ်ား စခန္းသြားေလမလဲ၊ ဒီကေလးေတြရဲ႔အနာဂါတ္ဟာ ဘာေတြမ်ားျဖစ္လာမလဲ လို႔အေတြးေတြနဲ႔ မိုးခိုရင္းက်န္ရစ္ပါေတာ့တယ္။

(မဂၤလာညေနခင္း)

ရယ္စရာ စု-၃

  ဒီလိုပဲ

တစ္ေန႔တြင္ ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ထံ နားထဲသို႔ ေဂၚလီလံုး၀င္သြားေသာ ကေလးလူနာတစ္ေယာက္
ေရာက္လာေလသည္။ ဆရာ၀န္ခမ်ာ ကေလးနားထဲသို႔ ၀င္ေနေသာ ေဂၚလီလံုးကို ခက္ခက္ခဲခဲႏွင့္
အသည္းအသန္ႀကိဳးစားၿပီး ထုတ္ေပးလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္ ကေလးငယ္အား ေမးလုိက္သည္။
"သားရယ္… နားထဲကို ေဂၚလီလံုး၀င္ေအာင္ ဘယ္လိုမ်ား ေဆာ့လိုက္ပါလိမ့္"
ထိုအခါ ကေလးငယ္က "ဒီလိုပဲ ဦးဦးရဲ႕" ဟုဆိုကာ ေဂၚလီလံုးကို နားထဲသို႔
ျပန္ထည့္ျပလိုက္ေလသည္။

 -------------------------------------------

 မေျပာတတ္ေသးဘူး

 ကိုယ္၀န္အရင့္အမာႏွင့္ မိန္းမျဖစ္သူ အလြန္အမင္း ဗိုက္နာေနသည့္အတြက္

ေယာက်္ားျဖစ္သူက ဆရာ၀န္ကို အသည္းအသန္ ဖုန္းဆက္ေခၚသည္။

ဆရာ၀န္မႀကီးေရာက္လာၿပီးေနာက္-

"လူနာေရာ"

"အခန္းထဲမွာ"

"ရွင္ အျပင္မွာပဲေနေနာ္၊ အခန္းထဲ၀င္မလာနဲ႔"

"ဟုတ္ကဲ့"

ခဏၾကာေတာ့ ဆရာ၀န္မႀကီးက တံခါးဟလိုက္ၿပီး ေယာက္်ားျဖစ္သူကို လွမ္းေျပာတယ္။

"၀က္အူလွည့္ရွိရင္ အျမန္ေပးပါ"

"ဟုတ္ကဲ့"

ေယာက်္ားျဖစ္သူက ယူေပးလိုက္တယ္။ ဆရာမႀကီး၀င္သြားၿပီး ခဏေနေတာ့ ျပန္ထြက္လာတယ္။

"ပလာယာပါ လိုခ်င္တယ္"

"ဟုတ္"

တစ္မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့

"စို႔ နဲ႔ တူသာ ေပးပါေတာ့"

ဒီေတာ့ လူနာရွင္ေယာက္်ားက စိုးရိမ္တႀကီးနဲ႔

"ဆရာမရယ္၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာပါခင္ဗ်ာ

၊ လူနာရဲ ့အေျခအေနက
ေတာ္ေတာ္ဆိုးလို႔လား"
"မေျပာတတ္ေသးဘူးရွင့္၊ ေဆးေသတၱာကို ဖြင့္လို႔မရေသးလို႔ လူနာကို မၾကည့္ရေသးဘူး"

--------------------------------------------

ဘာဆက္မက္တာလဲ

ဧည့္သည္မ်ားစံုလင္ေနခ်ိန္တြင္ လူတစ္ဦးက အျခားသူငယ္ခ်င္းတစ္ဦးကို
ေနာက္ေျပာင္လိုေသာေၾကာင့္ စကားလွမ္းေျပာသည္။
"တေလာက ငါ အိပ္မက္,မက္တယ္ကြ၊ အိပ္မက္ထဲမွာ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ အေတာင္ပံေတြေပါက္ၿပီး
ပ်ံၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေ၀းေ၀းကို မပ်ံႏုိင္ဘဲ တို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး ေျမႀကီးေပၚကို
ျပန္က်လာၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါက ပ်ားရည္ေတြ အျပည့္ရွိတဲ့ တြင္းထဲကို
ျပဳတ္က်ၿပီးေတာ့၊ မင္းကေတာ့ အညစ္အေၾကးေတြ ျပည့္ေနတဲ့ တြင္းႀကီးထဲကို
က်သြားတယ္ကြ"
အေျပာခံရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကလည္း ဟာသဉာဏ္ရွိသူျဖစ္ေလေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ
ျပန္ေျပာလုိက္တယ္-

"အံ့ၾသစရာေကာင္းလုိက္ပါဘိကြာ၊ ငါလည္း အဲဒီပံုစံအတုိင္းပဲ အိပ္မက္,မက္တာကြ။

ဒါေပမယ့္ ငါက ေရွ႕ဆက္ၿပီး အိပ္မက္ဆံုးတဲ့အထိ မက္ခဲ့ေသးတယ္ကြ"

"ေဟ၊ ဟုတ္လား… ဘာေတြ ဆက္မက္ခဲ့ေသးလို႔လဲ"

"ငါတို႔ေတြ တြင္းေတြထဲကေန ျပန္တက္လာၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္

အျပန္အလွန္ လွ်ာနဲ႔လွ်က္ၾကတယ္ေလ"

 ------------------------------

အခန္းငွားမရလို႔ 

ဂ်ီကာဂိုၿမိဳ႕မွ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးသည္ မေရာက္ဖူးေသးသည့္
ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္သို႔ ခရီးထြက္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕သို႔
ေရာက္ေသာအခါ ဟိုတယ္တစ္ခုသို႔ ၀င္သည္။ အဆိုပါဟိုတယ္မွာ
လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမႈရွိေသာ ဟိုတယ္အျဖစ္ ထင္ရွားသည့္ဟိုတယ္ ျဖစ္သည္။
ဟိုတယ္မန္ေနဂ်ာအား အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ေျပာလုိက္သည္။
"ကၽြန္မကို အခန္းတစ္ခန္းေပးပါ၊ ႏွစ္ပတ္ၾကာေနပါ့မယ္"
မန္ေနဂ်ာက ျပန္ေျဖသည္။
"၀မ္းနည္းပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အခန္းလြတ္မရွိပါဘူး"
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ အခန္းလာအပ္သည္ကို ေတြ႔ရသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးက
၀မ္းသာအားရေျပာလိုက္သည္။
"ၾကည့္စမ္း၊ အဆင္ေျပလိုက္တာ၊ အခန္းတစ္ခန္း လြတ္သြားၿပီ။ အခုျပန္အပ္တဲ့အခန္းကို
ကၽြန္မကိုေပးလို႔ ရၿပီမလား"
"စိတ္မရွိပါနဲ႔ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟိုတယ္မွာ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြကို
တည္းခိုခြင့္မျပဳပါဘူးခင္ဗ်"
"ဘယ္သူလဲ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးက၊ ကၽြန္မလား၊ ကၽြန္မက ကတ္သိုလစ္ဘာသာ၀င္ရွင့္"
"လြယ္လြယ္ယံုဖို႔ေတာ့ ခက္ပါတယ္ခင္ဗ်၊ ေမးခြန္းအခ်ိဳ႕ ေမးခြင့္ျပဳပါ၊
ဘုရားသခင္ရဲ႕ သားေတာ္ဟာ ဘယ္သူပါလဲ"
"မယ္ေတာ္ေမရီကေမြးတဲ့ ေယ႐ႈသခင္ေပါ့ရွင့္"
"သူ႔ကို ဘယ္မွာေမြးတာလဲ"
"ႏြားတင္းကုတ္မွာ"
"ဘာျဖစ္လို႔ ႏြားတင္းကုတ္မွာ ေမြးရတာလဲ"
"နင္တို႔လို အေကာင္မ်ိဳးေတြေၾကာင့္ မယ္ေတာ္ေမရီ အခန္းငွားမရလို႔တဲ့ေဟ့"

---------------------------------

ဒါေတာ့ မျဖစ္ဘူး ဆရာ

လူနာ - ေဒါက္တာ၊ ကၽြန္ေတာ္ေလ… အၿမဲတမ္း စိတ္အားငယ္သလို ျဖစ္ေနတယ္၊
ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ အႀကံေပးပါဦးခင္ဗ်ာ။
ဆရာ၀န္ - လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ၊ တျခားအေၾကာင္းေတြ ေလွ်ာက္စဥ္းစားမေနနဲ႔၊ အလုပ္ထဲမွာ
ေခါင္းျမႇဳပ္ထားလုိက္။
လူနာ - (ျပာျပာသလဲျဖင့္) ဟာ… အဲဒါေတာ့ မျဖစ္ဘူးဆရာ၊ ကၽြန္ေတာ္က
ဘိလပ္ေျမေဖ်ာ္တဲ့လူဗ်။

(From Forward Mail)

ကၽြႏု္ပ္ခ်စ္ေသာ ရွင္သာရိပုတၱရာ (၂)

     အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ အရွင္အႆဇိရဲ့ တရားနဲ႔ ေသာတာပန္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ထိုအရွင္ျမတ္ရွိရာဘက္ကို အျမဲ ဦးေခါင္းထားျပီး အိပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ လက္ယာရံျဖစ္ေနေသာ္လည္း မိမိကိုတရားသိေအာင္ျပေပးေသာ ဆရာကိုအျမဲ ဂါရ၀ျပဳပံုေလးက အေတာ္ေလးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ အျမဲလုပ္ႏိုင္ခဲတဲ့ ဂါရ၀ျပဳမွဳေလးပါ။
     အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ သူ႔ဟာသူ လက္ယာရံပဲ ေအးေဆးေနလို႔ရပါတယ္။ အရွင္ကမေနႏိုင္ပါဘူး သူ႔ရဲ့ေက်ာင္း,သူ႔ဆရာဘုရားရွင္,သာသနာေတာ္ စသည္တို႔အေပၚမွာအျမဲ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ရဟန္းေတြ ဆြမ္းခံထြက္ျပီဆိုလဲ ေနာက္ဆံုးမွာထြက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းက ေက်ာင္းအတြင္းမွာ အျမင္မေတာ္တာေတြ ေတြ႔ရင္သိမ္းဆည္းတယ္, ေရျဖည့္တယ္, တံမ်က္စည္းလွည္းတယ္ ဒီအလုပ္ေတြ လိုက္လုပ္ေနတယ္ ဒီေတာ့ေနာက္ဆံုးမွဆြမ္းခံၾကြရတာေပါ့။ အရွင္က ရဟန္းေတြ ဆြမ္းခံ၀င္ေနခ်ိန္ တျခားသူေတြ ေက်ာင္းထဲ၀င္ၾကည့္လို႔ ဖရိုဖရဲေတြ ေတြ႔သြားရင္ျဖင့္ ဘုရားသာသနာကို ကဲ႔ရဲ့မွာဆိုးရိမ္ေတာ္မူတယ္လို႔ ေရွးဆရာတို႔ကေရးၾကတယ္။ သူဟာသံဃာေတြ အေပၚလဲ အလုပ္ေၾကြးျပဳခ်င္ပံုရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာေလးပါ။ သူလိုလက္ယာရံၾကီးက အျခားရဟန္းေတြ ေရအိုး သူတို႔ေရွ့မွာ သြားျဖည့္ေပးလို႔ ရဟန္းေတြ ဘယ္လက္ခံရဲမလဲ။ ဒါေၾကာင့္မရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြ လုပ္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေလးေတြကလဲ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
     ဘုရားဥပေဒကို ေလးစားတာလဲ တကယ္ၾကည္ညိဳဖို႔ေကာင္းတယ္။ အလွဴမဏၭပ္တစ္ခုမွာ ရက္ရွည္စတုဒီသာ ေကၽြးတယ္။ ရဟန္းေတြက ေန႔တိုင္းသြားစားေနလို႔ လူေတြက ကဲ႔ရဲ့ၾကတယ္။ ဒါကို ဘုရားရွင္သိေတာ့ တစ္ရက္ပဲစားရမယ္လို႔ ပညတ္ေတာ္မူတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာက ေဒသစာရီ လွည့္လာရင္း အဲဒီအရပ္မွာ နာမက်န္းျဖစ္တယ္။ တစ္ရက္စာဆြမ္းဘုန္းေပးျပီး ေနာက္ရက္မွာလူေတြက လာကပ္လွဴေသာ္လည္း ဘုရားရွင္တားျမစ္ထားတယ္ဆိုျပီး ဘုန္းေပးေတာ္မမူဘူးတဲ႔။ ေနာက္ေတာ့ဘုရားရွင္ ၾကားေတာ္မူျပီး နာမက်န္းျဖစ္လွ်င္ ေန႔စဥ္သံုးေဆာင္ႏိုင္တယ္ဟုခြင့္ေပးေတာ္မူရတယ္တဲ႔။ ဘယ္ေလာက္ေလးစားစရာ, ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလိုက္လဲဗ်ာ။
(မဂၤလာညေနခင္း)

ဂုဏ္အလွ

 

ငါ့ညီေျပာင္ဝင္း ေမာင္သစ္ဆင္း

မင္း၏သားငယ္ သက္ႏွစ္ဆယ္သည္
ဘယ္ဂုဏ္မ်ိဳးကို ႀကိဳက္သနည္း ။

ေရႊဂုဏ္ေငြဂုဏ္ ရာထူးဂုဏ္သည္
လူ႔ဘံုေလာက အကာမွ်တည့္
သူကျငဴစူ မၾကည္ျဖဴ၍
ခြာယူလိုက ခြာ၍ရ ။

ရိုးဂုဏ္ေျဖာင့္ဂုဏ္ ယဥ္ေက်းဂုဏ္သည္
လူ႔ဘံုေလာက ႏွစ္သာရတည့္
သူကျငဴစူ မၾကည္ျဖဴလည္း
ခြာယူမရ ကြာမက် ။

(ေဇာ္ဂ်ီ)