အရွင္သာရိပုတၱရာဟာ သူ႔ဟာသူ လက္ယာရံပဲ ေအးေဆးေနလို႔ရပါတယ္။ အရွင္ကမေနႏိုင္ပါဘူး သူ႔ရဲ့ေက်ာင္း,သူ႔ဆရာဘုရားရွင္,သာသနာေတာ္ စသည္တို႔အေပၚမွာအျမဲ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ရဟန္းေတြ ဆြမ္းခံထြက္ျပီဆိုလဲ ေနာက္ဆံုးမွာထြက္ပါတယ္။ အေၾကာင္းက ေက်ာင္းအတြင္းမွာ အျမင္မေတာ္တာေတြ ေတြ႔ရင္သိမ္းဆည္းတယ္, ေရျဖည့္တယ္, တံမ်က္စည္းလွည္းတယ္ ဒီအလုပ္ေတြ လိုက္လုပ္ေနတယ္ ဒီေတာ့ေနာက္ဆံုးမွဆြမ္းခံၾကြရတာေပါ့။ အရွင္က ရဟန္းေတြ ဆြမ္းခံ၀င္ေနခ်ိန္ တျခားသူေတြ ေက်ာင္းထဲ၀င္ၾကည့္လို႔ ဖရိုဖရဲေတြ ေတြ႔သြားရင္ျဖင့္ ဘုရားသာသနာကို ကဲ႔ရဲ့မွာဆိုးရိမ္ေတာ္မူတယ္လို႔ ေရွးဆရာတို႔ကေရးၾကတယ္။ သူဟာသံဃာေတြ အေပၚလဲ အလုပ္ေၾကြးျပဳခ်င္ပံုရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ထင္တာေလးပါ။ သူလိုလက္ယာရံၾကီးက အျခားရဟန္းေတြ ေရအိုး သူတို႔ေရွ့မွာ သြားျဖည့္ေပးလို႔ ရဟန္းေတြ ဘယ္လက္ခံရဲမလဲ။ ဒါေၾကာင့္မရွိတဲ့အခ်ိန္ေတြ လုပ္တာျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေလးေတြကလဲ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
ဘုရားဥပေဒကို ေလးစားတာလဲ တကယ္ၾကည္ညိဳဖို႔ေကာင္းတယ္။ အလွဴမဏၭပ္တစ္ခုမွာ ရက္ရွည္စတုဒီသာ ေကၽြးတယ္။ ရဟန္းေတြက ေန႔တိုင္းသြားစားေနလို႔ လူေတြက ကဲ႔ရဲ့ၾကတယ္။ ဒါကို ဘုရားရွင္သိေတာ့ တစ္ရက္ပဲစားရမယ္လို႔ ပညတ္ေတာ္မူတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာက ေဒသစာရီ လွည့္လာရင္း အဲဒီအရပ္မွာ နာမက်န္းျဖစ္တယ္။ တစ္ရက္စာဆြမ္းဘုန္းေပးျပီး ေနာက္ရက္မွာလူေတြက လာကပ္လွဴေသာ္လည္း ဘုရားရွင္တားျမစ္ထားတယ္ဆိုျပီး ဘုန္းေပးေတာ္မမူဘူးတဲ႔။ ေနာက္ေတာ့ဘုရားရွင္ ၾကားေတာ္မူျပီး နာမက်န္းျဖစ္လွ်င္ ေန႔စဥ္သံုးေဆာင္ႏိုင္တယ္ဟုခြင့္ေပးေတာ္မူရတယ္တဲ႔။ ဘယ္ေလာက္ေလးစားစရာ, ၾကည္ညိဳစရာ ေကာင္းလိုက္လဲဗ်ာ။
(မဂၤလာညေနခင္း)
No comments:
Post a Comment