ဒီေန႔အလုပ္ကျပန္လာျပီး ထမင္းစားရင္း TV ဖြင့္လိုက္ေတာ့ Singapore အမ်ိဳးသားေန႔အတြက္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ Lee Hsien Loong ကမိန္႔ခြန္းေျပာေနပါျပီ။ ဒါနဲ႔ ဘာေတြမ်ားေျပာမလဲလို႔ ေလ့လာတဲ႔အေနနဲ႔ ဆက္နားေထာင္လိုက္တယ္။
အၾကမ္းအားျဖင့္ သူ႔ႏိုင္ငံမွာ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြ ဘယ္လိုေဖာ္ေဆာင္ေနတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ရင္ႏွီးျမွဳပ္ႏွံထားတယ္၊ ရလက္ေတြကေတာ့ ဘာေတြ၊ ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္ယူမယ္ ဆိုတာကို ႏွစ္အလို္က္ရွင္းျပတယ္။ စိတ္ထဲ ေတြးလိုက္တယ္ တယ္စည္းစနစ္ ၾကတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ပဲလို႔။ သူက ဘလိုင္းၾကီးမေျပာဘူး၊ ႏွစ္အလိုက္ လုပ္မွဳနဲ႔ ရလဒ္ေတြကို အျမဲတြဲေျပာတယ္၊ အေရအတြက္ေတြနဲ႔ ေျပာတယ္။ ဒါကိုယ့္ႏိုင္ငံေဖာ္ေဆာင္ေရးမွာ အတုယူစရာပဲေလ။
ေနာက္စီးပြားေရးေတြ ဘယ္လို ႏွစ္စဥ္တိုးတက္လာျပီ ဆိုတာနဲ႔၊ ဘယ္လို အလုပ္ေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ေနတယ္ဆိုတာေတြ။ Singapore ရဲ့ ႏွစ္ေတြကို ပံုေတြနဲ႔ တိုးတက္မွဳေတြကိုေဖာ္ေဆာင္ျပသြားတယ္။ အလုပ္အကိုင္ ေတြကိုလဲဘယ္လိုစီစဥ္တယ္ဆိုတာေတြေကာ အေတာ္စံုပါတယ္။ေနာက္ အခြန္နဲ႔၊ ရင္ႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳေတြ အေၾကာင္းလည္းေျပာသြားေသးတယ္။ က်န္းမာေရးအတြက္ ေဆးရံုနဲ႔၊ ေဆးခန္းေတြ ဘယ္လို Arrange လုပ္ထားတယ္ဆိုတာေတြလဲ ပါပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားေတြ မိသားစုတိုင္း အိမ္ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ဆိုတဲ႔ အစီအစဥ္ေလးကလဲ ေလးစား အားၾကစရာပါ။ ကၽြန္းေလး လက္ေတာက္ေလာက္ကို ေျမေတြဖို႔ျပီး ဘာေတြေဆာက္ေနတယ္ဆိုတာကို Slide Show နဲ႔ျပသြားတာကလဲ ရင္သပ္ရွုေမာစရာပါပဲ။
ထားပါေတာ့ေလ ဒီမွာေျပာျခင္တာေလးက သူ႔ႏိုင္ငံရဲ့ ပညာေရးပဲ ခုသူ႔ႏိုင္ငံမွာ NUS(National University of Singapore) တို႔လို NTU (Nanyang Technological University) ေတြလို႔ ကမၻာ့အဆင့္မွီ University ေတြရွိေနတာေတာင္ ပညာေရးကို ဒါ့ထက္ျမွင့္ဖို႔ ထပ္ခါထပ္ခါေျပာေနတယ္။ SMU, SIM စတဲ႔နံမည္ၾကီးေက်ာင္းေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ။ Polytechnic တို႔လိုေက်ာင္းေတြကလဲ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႔ Technology ကို အေရအတြက္အားျဖင့္ ႏွစ္စဥ္ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ Engineer ေက်ာင္းသားေပါင္း ဘယ္ေလာက္ထုတ္တယ္ဆိုတာကို တင္ျပသြားတယ္။ ဒါကေတာ့ မဆန္းပါဘူးလို႔စိတ္ကေတြးတယ္ တို႔တိုင္းျပည္လည္းႏွစ္စဥ္ ထုတ္ႏိုင္တာပဲ။ အယ္..သူက ဒါတင္ရပ္မေနဘူး Quality ကိုစေျပာလာတယ္ ဥေရာပက Professor ေတြရွိတဲ႔ အေၾကာင္းေတြလဲပါတယ္၊ ဒါေတြ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ အေလးထားစရာေတြပါ၊ ႏိုင္ငံက Engineering Student ေတြ ႏွစ္စဥ္ ႏိုင္ငံျခား Robot ျပိဳင္ပြဲေတြမွာ Metal ေတြဘယ္ေလာက္တိုးလာတယ္ဆိုတာနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ Math ျပိဳင္ပြဲေတြမွာ ဆုေတြရခ့ဲတယ္ဆိုတာေတြကို အရည္၊ အေသြးေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလာ တယ္ဆိုျပသြားတယ္။ ေနာက္ထပ္ ပညာေရးကို လူၾကီးေရာ၊ လူငယ္ေရာ ဘယ္လို႔ျမွင့္တင္သြားအံုးမယ္ဆိုတာ ေတြကိုလဲေျပာတယ္၊ အိမ္ေထာင္သည္ေတြေတာင္ Master ေက်ာင္းေတြဆက္တက္ဖို႔ တိုက္တြန္းသြားေသးတယ္။ လူငယ္ေတြကိုေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔ Scholarship ေတြလဲအမ်ားၾကီးေပးထားေၾကာင္းေျပာတယ္။ နားေထာင္ရင္း ဒီပုဂၢိဳလ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးစားသြားတယ္။ သူတကယ္သိတယ္ ႏိုင္ငံတိုးတက္ဖို႔ ဘာအဓိကဆိုတာ။ Technology, Technology တဲ႔ပါးစပ္ကကိုမခ်ဘူး ေျပာသြားတာ။ လုပ္ပံုသိပ္ေကာင္းတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ပညာတတ္ေတြ ထြက္လာတာ မဆန္းပါဘူး။
သူ႔ေျပာတာနားေထာင္ရင္း စဥ္းစားမိတယ္ ဒို႔ႏိုင္ငံၾကဘယ္လိုလုပ္မလဲလို႔။ ခုမွစျပီး တိုးတက္ေရးလမ္းေပၚဆြဲေခၚေနရတာ၊ အဲဒီေတာ့ လူငယ္ေတြက ဘာလုပ္ရမလဲ၊ နည္းနည္းေတာ့ပင္ပန္းမယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ထိုးေဖာက္ထြက္ရမွာပဲ၊ အေထာက္အပ့ံ ေစာင့္ေနလို႔မျဖစ္ဘူး။ ဆရာမေကာင္းလို႔၊ ပစၥည္းကိရိယာမစံုလို႔ ဆိုျပီးထိုင္ေနရင္ ထိုင္ေပါ့။ ေပးတာယူ၊ ေၾကြးတာစား လုပ္မေနနဲ႔။ အဲဒီကၽြန္စိတ္ၾကီး ရွိေနသေရြ႔ လူေမႊးေတာင္ေျပာင္မွာမဟုတ္ဘူး။ (နဲနဲရင့္သီးတာ ခြင့္လႊတ္ပါ)။
လူငယ္ဆိုတာက အားမာန္ေတြရွိတယ္၊ အိမ္မက္ေတြရွိတယ္၊ ကမၻာၾကီးကို ကိုင္လွဳပ္ခ်င္တယ္ ဒါလူငယ္ေတြစိတ္ပဲ လူၾကီးမွာဒါေတြမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြ အိမ္မက္ေတြ မက္ပါ။ ကံေပးသေလာက္ပဲ ဆိုတာေတြ လုပ္မေနနဲ႔။ ဟုိေရာင္ေရာင္ ဒီေရာင္ေရာင္ လုပ္မေနနဲ႔။ေသးသိမ္တဲ့စိတ္ေတြ ေျဖာက္ဖ်က္ျပစ္ပါ။ အပင္ အခ်ိဳ႔က ေျမၾကီးကိုခြဲျပီးထြက္ၾကရတယ္၊ အဲဒီလိုပဲ လူငယ္ေလးေတြ မင္းတို႔ေတြ ေျမၾကီးကို ကိုယ္တိုင္ခြဲထြက္ျပီး ေကာင္းကင္ရဲ့ အျမင့္ဆံုးေနရာကို ပ်ံသန္းၾကပါေတာ့။ ( ကဗ်ာေလးျပင္ေရးမယ္.... ေက်ာင္းသားတံခြန္ လူရည္ခၽြန္၊ ေကာင္းကင္တမြတ္ ၾကယ္ကိုစြတ္ေလာ့)
(မဂၤလာညေနခင္း)
