ကၽြႏ္ုပ္ႏွင့္ 3D

     တစ္ေန႔ရံုးဆင္းခါနီး၅း၃၀ေလာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကကၽြႏ္ုပ္ထံသို႔ဖုန္းဆက္လာပါတယ္ ဒီေန႔အားလားတဲ့ ကၽြႏ္ုပ္ကလည္းရံုးဆင္းခါနည္းဆိုေတာ့တက္ၾကြစြာနဲ႔ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ “ေဟးငါ ရံုးဆင္းေတာ့မယ္ကြ”။ ဒီအခ်ိန္မွာသူငယ္ခ်င္းက ရုပ္ရွင္ သြားၾကည့္ရန္ေျပာပါေတာ့တယ္။ ကၽြႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္ဆို ရုပ္ရွင္ၾကိဳက္ေသာ္လည္းပဲ ရံုမွာသြားၾကည့္ခဲပါတယ္ ေစ်းၾကီးတာလည္းတစ္ေၾကာင္း၊ အခိ်န္မရတာလည္းပါတာေပါ့။ Singapore မွာက ရုပ္ရွင္တစ္ကားကို ၁၂ ေဒၚလာ၀န္းက်င္ေလာက္ေပးရတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့အားေနတာလည္းပါ သူငယ္ခ်င္းကလည္းအေဖာ္ေကာင္းေနေတာ့ စိတ္၀င္စားသြားတယ္ “ဘာကားလည္းကြ“ လို႔ေမးရင္း ရံုးကေနျပီး ကားမွတ္တိုင္စီကိုထြက္လာေနပါျပီ။ “ အခုမွထြက္တဲ႔ နံမည္ၾကီး Avatar 3D ကားေလကြာ” လို႔ေျပာလိုက္တာကို ဖုန္းထဲမွနားေထာင္ရင္း 3D ဆိုတဲ့အသံက က်ႏ္ုပ္ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္တန္႔သြားေစပါတယ္။ “ေအးကြာ ဒါဆိုၾကည့္ၾကရေအာင္၊ ဒါနဲ႔ မင္းထမင္းစားျပီးျပီလား” လို႔ကားမွတ္တိုင္မွာရပ္ရင္းေမးလိုက္တယ္။ “မစားရေသးဘူးကြ အတူတူစားၾကရေအာင္”ဟုျပန္ေျပာရင္း ႏွစ္ဦးသေဘာတူ Jurong Point မွာခ်ိန္းလိုက္ၾကပါေတာ့တယ္။

     3D ဆိုလို႔ေျပာရအံုးမယ္ ရန္ကုန္မွာေနတုန္းက 3D ကားဆိုျပီး တိရိစာၦန္ ရံုမွာၾကည့္ဘူးပါတယ္။ ၾကာပါျပီ ဒီအခိ်န္နဲ႔တြက္ရင္ ၁၂ ႏွစ္ေလာက္ရွိျပီ စဥ္းစာသာၾကည့္ေတာ့ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလည္းလို႔။ အဲဒီတုန္းက တစ္ကားကို ၁၅က်ပ္နဲ႔ၾကည့္ဘို႔ တန္းအရွည္ၾကီးစီရတယ္။ တစ္ကားကို ၁၅မိနစ္ပဲျပတာ ရုပ္ရွင္မဟုတ္ဘူး ပင္လယ္ေရေအာက္ရွဳခင္းရယ္၊ စၾကာ၀႒ာရွဳခင္း ေတြရယ္ ၂ကားၾကည့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ 3D ကားကိုၾကည့္ရင္မ်က္မွန္တပ္ရတယ္။ အ၀င္မွာေကာ္မ်က္မွန္ေလးေတြေ၀ေပးတယ္။ အဲဒီမ်က္မွန္တပ္ၾကည့္မွ ရုပ္ပံုေလးေတြၾကြတက္လာတာေတြ႔ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္လို႔ေကာင္ခဲ့တယ္။
     ဒါေၾကာင့္ 3D ရုပ္ရွင္ဆိုေတာ့ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းမွာပဲလို႔ထင္တယ္၊ အသစ္အဆန္းၾကည့္ခ်င္တဲ့ ေရာဂါကလည္း ငယ္ရာပါေရာဂါဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းေနျပီေလ။ နမူနာ ေၾကျငာတဲ့ဇာတ္ကြက္ကလဲ TV မွာၾကည့္ထားတာဆိုေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ဆိုးျပီေပါ႔။

     ဒီလိုနဲ႔ Jurong Point ကိုေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ေတြ႔ျပီး ခပ္ေစာေစာပဲလက္မွတ္ေရာင္းတဲ့ ေနရာမွာလက္မွတ္သြား၀ယ္ေတာ့ ၆း၃၀ ကားကျပေနပါျပီ ၉း၃၀ ကားပဲက်န္ပါေတာ့တယ္၊ နဲနဲေတြေ၀သြားတယ္ အျပန္ေနာက္က်ရင္ေနာက္ဆံုးရထားမွီမွာမဟုတ္လို႔ပဲ မမွီရင္အိမ္ျပန္ဘို႔အခက္ေတြ႔လိမ့္မယ္။ ဇာတ္ကားကလည္းၾကည့္ခ်င္နဲ႔ စိတ္ႏွစ္ခြျဖစ္ေနခ်ိန္ ႏွလံုးသားကလွန္းေအာ္သံၾကားလိုက္ရတယ္ “ၾကည့္ကြာ” တဲ့။ မထူးေတာ့ပါဘူးဆိုျပီးလက္မွတ္ ၂ေစာင္၀ယ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ တစ္ေစာင္ ၁၃ေဒၚလာေတာင္ေပးခဲ့ရတယ္။ အခိ်န္ရွိေသးလို႔ Jurong Point အေပၚထပ္မွာပဲ ထမင္းစားရင္းစကားထိုင္ေျပာေနခ့ဲၾကတယ္။

     ၉း၃၀ခါနီးေလာက္မွာရံုထဲ၀င္လိုက္ၾကပါေတာ့တယ္ ရံုအ၀င္မွာထင္တဲ့အတိုင္း မ်က္မွန္ေလးေတြကမ္းပါတယ္။ မ်က္မွန္တစ္လက္ယူရင္း ရံုထဲသို႔စိတ္ေစာစြာ၀င္သြားပါတယ္။ ရံုထဲမွ ေမွာင္ေနလို႔မ်က္မွန္ကိုေသေသျခာျခာ ၾကည့္ခြင့္မရတဲ့အတြက္ စိတ္ကသိကေအာင့္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
     မ်က္မွန္မွ မွန္ကိုအက်ႌစနဲ႔ ပြတ္လ်က္ နမူနာဇာတ္ကားေတြၾကည့္ရင္း 3D ကားလာမည့္အခ်ိန္ကိုေမွ်ာ္ေနမိတယ္။ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းစာတမ္း စထိုးပါျပီ။ စိတ္ေတြလည္းေစာေနပါျပီ။ မ်က္မွန္ေကာက္တပ္ရင္း ဇာတ္ကားကိုစၾကည့္ပါတယ္ မ်က္မွန္နဲ႔ဆိုေတာ့နည္းနည္းေတာ့ဇာတ္ကားက ၾကည့္ရတာေမွာင္သြားတယ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိပ္မျမင္ရပါဘူး၊ ခပ္၀ါး၀ါးေလးျဖစ္ေနတယ္။ ဒါနဲ႔မ်က္မွန္ခၽြတ္ၾကည့္လိုက္၊ တပ္ၾကည့္လိုက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲစမ္းသပ္အလုပ္ရွဳပ္ေနေတာ့တယ္။ ခၽြတ္ၾကည့္တာနဲ႔ တပ္ၾကည့္တာတူတူပဲလို႔ခံစားေနရတယ္။ သူမ်ားေတြၾကည့္ေတာ့လည္း မ်က္မွန္ေလးေတြနဲ႔လႉပ္ေတာ္မလႉပ္ဘူး ၾကည့္ေနလိုက္ၾကတာ။ ဒါနဲ႔ ေၾသာ္အစမို႔သိပ္မၾကည္တာေန မွာပါေလဆိုျပီး ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္ ၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ နည္းနည္းေခါင္းမူးသလိုလိုခံစားလာရတယ္၊ ရုပ္ရွင္ကလည္း၀ါးတားတားကိုး၊ ဒါနဲ႔ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကိုလွမ္းေမးလိုက္တယ္ “ေဟ့သူငယ္ခ်င္း ေနာက္ကအပင္ေတြက၀ါးေနသလိုပဲေနာ္”။ သူငယ္ခ်င္းက နည္းနည္း၀ါးေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ ႔ေၾသာ္ 3D မလာေသးလို႔ေနမွာပါေလ လို႔ေတြးရင္းဆက္ၾကည့္ေနလိုက္တာ ေနာက္ ၅ မိနစ္ေလာက္ေနမွာေတာ့ ၀ါးတားတားၾကည့္ရတာ ေခါင္းေတြနည္းနည္းမူးနာက္ေနာက္ျဖစ္လာပါတယ္။ မ်က္မွန္ခၽြတ္ၾကည့္ လည္းဒီတိုင္းပဲ မထူးပါဘူး၊ ဒါနဲ႔ မသကၤာျဖစ္ျပီး သူငယ္ခ်င္းစီကမ်က္မွန္ေတာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ... အားလားလား သူ႔မ်က္မွန္ထဲမွာရုပ္ပံုေတြ ၾကြတက္ေနပါျပီ ၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္သြားတယ္၊ ဒီအတိုင္းၾကည့္လို႔ေတာ့မျဖစ္ တစ္ခုခုလုပ္ဘို႔စဥ္းစာလိုက္တယ္။ဒါနဲ႔ထိုင္ခံုကအျမန္ထျပီး အ၀င္မ်က္မွန္ေ၀တဲ့ေနရာကိုအေျပးေလး မ်က္မွန္လဲဘို႔ထြက္လာခဲ့တယ္။ အဲသည္မွာတံခါးကပိတ္ထားေရာ၊ ခက္ျပီ။ တြန္းၾကည့္လိုက္တယ္ အဲပြင့္သြားတယ္။ လိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိဘူး။ လြယ္လြယ္နဲ႔ေတာ့ေနာက္ဆုတ္လို႔မျဖစ္ဘူး ပိုက္ဆံကလည္းေပးျပီးျပီ။ ဇာတ္လမ္းကလည္းအေတာ္ေကာင္းေနျပီ။ ဒါနဲ႔လွမ္းေအာ္ေခၚရပါေတာ့တယ္ "anybody there.....???" လူရိပ္လူေရာင္မေတြ႔ရပါဘူး ဒါနဲ႔ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေအာက္လိုက္တယ္၊ ေၾသာ္.....ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေခါင္းထြက္ျပီးၾကည့္တယ္ ၀န္ထမ္း၀တ္စံု၀တ္ထားတယ္ ဒါနဲ႔လက္ရပ္ေခၚျပီး မ်က္မွန္လည္းလိုေၾကာင္း၊ ၀ါးတားတားပဲျမင္ရေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့၀န္ထမ္းမေလးက မ်က္မွန္မွာထည့္ထားေသာ ဓာတ္ခဲ အားကုန္သြားေၾကာင္းရွင္းျပတယ္၊ ဒီေတာ့မွ ဒီမ်က္မွာဓာတ္ခဲပါေၾကာင္း သိရေတာ့တယ္။ သူမကေတာင္းပန္စကားဆိုရင္း မ်က္မွန္အသစ္တစ္ခုယူျပီးလဲေပးပါတယ္။ သူလဲေပးတဲ့မ်က္မွန္အသစ္ကိုယူရင္း ကိုယ့္ထိုင္ခံုရွိရာအေျပးေလး လွမ္းလာျပီးေသျခာမ်က္မွန္တပ္ၾကည့္ပါေတာ့တယ္။ အေရာင္းအေသြးကေတာ္ေတာ္စံုျပီး၊ ဇာတ္ကြက္ေတြကလည္းစိတ္၀င္စားဘို႔ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ Animation ေတြကေတာ္ေတာ္အသက္၀င္တယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ္ေတာ္တန္တယ္ ေရွ့ပိုင္းမ်က္မွန္ပ်က္နဲ႔ ႏွစ္ပါးသြားရတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုေတာင္ ေတြးေတြးျပီးႏွေမ်ာမိတယ္။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ေပါက္ကြဲျပီးအစေတြထြက္လာတာမ်ား လူေတြအျပင္မွာတကယ္ထင္ျပီး လိုက္ေရွာင္ေနၾကတယ္။ ကၽြႏု္ပ္ကေတာ့မေရွာင္ပါ။ ေဘးကသူငယ္ခ်င္းကလွမ္းေမးတယ္ “ေတာ္ေတာ္ေရွာင္လိုက္ရတယ္ကြာ မင္းေကာ”၊ “ေအးငါ့ေတာ့ထိသြားတယ္ကြ” လို႔ျပန္ေျပာေတာ့ရီပါေလေရာ။ ဇာတ္ကြက္အေတာ္မ်ားမ်ားအျပင္ထြက္လာေနသလိုခံစားေနရျပီး။ ဇာတ္ကားျပီးသြားမွပဲ လူလဲအေမာေျဖရေတာ့တယ္။ ဇာတ္ကားၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေမာတယ္။ ကၽြႏု္ပ္အၾကိဳက္ဇာတ္ကားေတြထဲက ဇာတ္ကားတစ္ကားျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ဇာတ္လမ္း၊ ဇာတ္ကြက္ နဲ႔ Computer Effect ေတြကေတာ္ေတာ္စြဲေဆာင္မွဳရွိတယ္။

     ရံုထဲကထြက္လာေတာ့ ၁၂း၃၀ ေနပါျပီ ရထားလဲမရွိေတာ့ပါဘူး၊ အိမ္ကိုျပန္စရာ Taxi မွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ျပီ။ Taxi ငွားျပီးအိမ္ျပန္ရပါေတာ့တယ္။ Taxi ခ ၁၂ ေဒၚလာက်ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဇာတ္ကားၾကည့္ျပီးျပန္ရလို႔ ေနာင္တမရခဲ့ပါဘူး။
(မဂၤလာညေနခင္း)